Μια από τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις ήταν το Πάσχα στο χωριό. Οι δουλειές της Μεγάλης Εβδομάδας είχαν την ώρα και τη σειρά τους και μια σωστή νοικοκυρά έπρεπε να τις ακολουθήσει. Η Μεγάλη Πέμπτη, όμως, είχε τις πιο μυρωδάτες δουλειές, καθώς ήταν η μέρα που οι γυναίκες έψηναν τα τσουρέκια και έβαφαν τα αυγά.

Από τότε, λοιπόν, μου έχει μείνει η συνήθεια την Μεγάλη Πέμπτη να βάφω τα αυγά.

Η διαδικασία για την βαφή των αυγών είναι απλή και εύκολη, αν και θέλει προσοχή να μην λερώσουμε το σπίτι ή τα σκεύη μας με τη βαφή.

Τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι τα ακόλουθα:

• Κόκκινη βαφή αυγών 
• 20 αυγά
• 1 γυάλινο πυρίμαχο μπωλ
• 1 ποτήρι ξύδι

Πρώτα-πρώτα θα πρέπει να βράσουμε τα αυγά. Για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να σπάσουν ή να ραγίσουν τα αυγά θα πρέπει τα βγάλουμε από το ψυγείο, μια ώρα πριν τα βράσουμε, για να αποκτήσουν θερμοκρασία δωματίου. Στη συνέχεια, τα βάζουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα, τα σκεπάζουμε με νερό και προσθέτουμε ½ ποτήρι ξύδι. Αφήνουμε τα αυγά να βράσουν για περίπου 20 λεπτά σε χαμηλή θερμοκρασία και όχι σε έντονη βράση για να μην σπάσουν.  

Όταν βράσουν τα αυγά τα αφήνουμε να κρυώσουν. Στη συνέχεια καθαρίζουμε πολύ προσεκτικά το τσόφλι τους με ένα σφουγγάρι.

Τα αυγά αποκτούν ένα υπέροχο έντονο κόκκινο χρώμα εάν το τσόφλι τους είναι λευκό. Είναι όμως σχετικά δύσκολο να βρει κανείς λευκά αυγά. Εάν έχετε καφέ αυγά μπορείτε να ανοίξετε το χρώμα των αυγών τρίβοντάς τα προσεκτικά με το σκληρό μέρος του σφουγγαριού, όταν τα καθαρίζετε. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε πόσους τόνους ανοίγει το χρώμα ενός αυγού με ένα απλό καθάρισμα με το σφουγγάρι.

Όταν τα αυγά σας είναι ωραία και καθαρά, μπορείτε να ξεκινήσετε την διαδικασία της βαφής. Κάθε βαφή έχει πολύ αναλυτικές οδηγίες στο φακελάκι της. Όμως η διαδικασία είναι λίγο-πολύ η ακόλουθη.

Γεμίζουμε ένα μεγάλο σκεύος με 1 λίτρο βραστό νερό και ½ ποτήρι ξύδι. Προσέξτε τι σκεύος θα χρησιμοποιήσετε. Ένα γυάλινο πυρίμαχο μπολ είναι ιδανικό για την περίσταση, καθώς τα πλαστικά λερώνονται με την βαφή. Αραιώνουμε τη βαφή σε μια κούπα βραστό νερό και ανακατεύουμε έως ότου διαλυθεί. Προσθέτουμε τη βαφή στο ζεστό νερό. Αφήνουμε τα αυγά για 5-10 λεπτά μέσα στην βαφή. Μόλις τα αυγά αποκτήσουν την απόχρωση που μας αρέσει τα βγάζουμε από την βαφή και τα αφήνουμε να στεγνώσουν πολύ καλά. Τα σημεία στα οποία θα ακουμπήσουν τα αυγά επάνω σε επιφάνεια θα αποχρωματιστούν ελαφρά.

  

Μόλις στεγνώσουν τα αυγά τα γυαλίζουμε με ένα κομμάτι βαμβάκι ή χαρτοπετσέτα την οποία έχουμε βρέξει με λάδι.

Καλή ανάσταση σε όλους ...

Υ.Γ. Προστατέψτε τόσο τα χέρια σας όσο και τις επιφάνειες στις οποίες δουλεύεται καθώς οι βαφές μπορούν να αφήσουν μόνιμους λεκέδες.

Το Πάσχα είναι προ των πυλών και το σπίτι ζητάει ανάλογη διακόσμηση. Φέτος, η πασχαλινή διακόσμηση είναι ανάλογή των καιρών και προσαρμόζεται στην κρίση. Συγκεκριμένα, έκανα μια προσπάθεια να μην ξοδέψω περισσότερα από 10 ευρώ στην πασχαλινή διακόσμηση του σπιτιού.

Ένας εύκολος τρόπος να στολίσει κανείς το σπίτι για το Πάσχα είναι με βαμμένα αυγά.  Ενώ τα κόκκινα αυτά μου αρέσουν πάρα πολύ για το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα, για την πασχαλινή διακόσμηση του σπιτιού προτιμώ τα αυγά σε παλ χρώματα.

Προσπάθησα, ανεπιτυχώς, να βρω παστέλ βαφές αυγών σε όλα σχεδόν τα μεγάλα supermarket, στο Jumbo κλπ, ενώ δεν πρόλαβα την προσφορά του Lidl για παστέλ βαφές αυγών πριν από μερικές εβδομάδες. Επομένως, χρειάστηκε να καταφύγω στις παραδοσιακές βαφές αυγών που χρησιμοποιούμε εδώ και πολλά χρόνια, με την ελπίδα ότι θα καταφέρω να βγάλω παλ απόχρωση.

Οι βαφές που χρησιμοποίησα για την βαφή των αυγών ήταν οι ακόλουθες:

• Πράσινη βαφή αυγών (για βεραμάν αυγά)
• Μπλε βαφή αυγών (για γαλάζια αυγά)
• Κίτρινη βαφή αυγών

Το μόνο που έκανα ήταν να ακολουθήσω τις οδηγίες κάθε βαφής, με μόνη διαφορά ότι άφησα τα αυγά για 2 – 3 λεπτά και όχι για 10 - 15 λεπτά όπως συνήθως αναφέρεται.  Ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να ελέγχεται τα αυγά συνέχεια, έως ότου αυτά πάρουν την επιθυμητή απόχρωση και τότε να τα βγάλετε από την βαφή.

Επίσης, για να έχουν τα αυγά μια ωραία παστέλ απόχρωση, δεν τα γυάλισα με λάδι, όπως συνήθως κάνω τα κόκκινα πασχαλινά αυγά.

Τέλος, βρήκα ένα παλιό όμορφο ψάθινο καλαθάκι που το χρησιμοποιήσα για να τα βάλω μέσα.

Το χλωρόφυτο (Chlorophytum comosum) ή ο ιπτάμενος Ολλανδός είναι ένα από τα πιο όμορφα, ανθεκτικά και γρήγορα αναπτυσσόμενα φυτά κήπου. Έτσι λοιπόν δεν ήταν δυνατό να ξεφύγει από την λίστα των φυτών που θα δοκίμαζα να αναπαράγω φέτος.

Ο τρόπος αναπαραγωγής του χλωρόφυτου είναι ο πιο διασκεδαστικός και εύκολος που έχω συναντήσει έως σήμερα. Καταρχήν, βρήκα ένα ώριμο και υγιές χλωρόφυτο (…ευχαριστώ, μαμά) το οποίο είχε βγάλει κάποιες μακριές περικοκλάδες από τις οποίες κρέμονταν νεαρά φυτάρια.

Τα φυτάρια μοιάζουν με τουφίτσες φυτού μαζί με τις ρίζες του.

Το μόνο που έκανα ήταν να αποσπάσω τα φυτάρια και να τα φυτέψω το καθένα στο καινούργιο του γλαστράκι.

Σύνολο: 8 καινούργια φυτά

Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της ορχιδέας έχει γίνει πολύ διαδεδομένη, επομένως μια φορά το χρόνο θα μας φέρουν σίγουρα μια ορχιδέα, για δώρο.

Η ορχιδέα είναι ένα από τα αγαπημένα μου φυτά, όχι μόνο για την σπάνια ομορφιά της, αλλά και επειδή με πολύ λίγη φροντίδα μπορεί να μείνει ανθισμένη για δύο, τρεις, ίσως και τέσσερις μήνες. Παρόλα αυτά οι ορχιδέες έχουν το εξής πρόβλημα, έως την επόμενη ανθοφορία τους μπορεί να μεσολαβήσουν από ένα έως και δύο χρόνια. Έτσι, λοιπόν, έχω συγκεντρώσει αρκετά βαζάκια με απανθισμένες ορχιδέες, σε διάφορα σημεία του σπιτιού, περιμένοντας να ανθίσουν.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να φτιάξω μια σύνθεση με αυτά τα γλαστράκια που θα μπορούσαν να στολίσουν και το σαλόνι. Το μόνο που χρησιμοποίησα ήταν:

• δύο απανθισμένες ορχιδέες,
• ένα γυάλινο βάζο (που μου είχε περισσέψει από μια άλλη σύνθεση που μου είχαν φέρει δώρο) και
• λίγο φλοιό πεύκου τον οποίο βρίσκει κανείς σε φυτώρια

Το αποτέλεσμα ήταν μια χαριτωμένη σύνθεση που στόλισε μια κατά τ΄ άλλα αδιάφορη γωνιά του σαλονιού.

Με το που μπαίνει η άνοιξη ξελογιάζομαι με τα καρό. Σκέφτομαι καρό τραπεζομάντηλα, καρό μαξιλάρια, καρό πολυθρόνες, καρό κεφαλάρια, καρό, καρό, καρό…

Τα καρό υφάσματα είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα υφάσματα του εγγλέζικου country style, ενώ τα βρίσκει κανείς ακόμη και στο πιο εκλεπτυσμένο γαλλικό country style ή και στο πιο αμερικάνικο traditional style. Τα καρό υφάσματα αγαπιούνται πολύ γιατί μπορούν και χρησιμοποιηθούν με άνεση στο σαλόνι, έως και στα υπνοδωμάτια ή ακόμη και στην κουζίνα.

Η αγάπη μου για το καρό ξεκίνησε το 2005, όταν στο εξώφυλλο του Country Homes and Interiors, του Σεπτεμβρίου, είδα αυτήν την υπέροχη φωτογραφία, με το κίτρινο καρό τραπεζομάντιλο. Το τραπεζομάντιλο αυτό μου είχε γίνει εμμονή για τουλάχιστον τρία χρόνια. Μπορεί να μην απέκτησα ποτέ ένα παρόμοιο τραπεζομάντιλο, όμως μέσα από αυτήν τη φωτογραφία καλλιέργησα σιγά-σιγά την αγάπη μου για τα καρό υφάσματα.

Country Homes and Interiors, 2005



Ενώ το κίτρινο καρό είναι χαριτωμένο και ανοιξιάτικο, η μεγάλη αδυναμία μου είναι το πράσινο καρό και το καρό στο χρώμα της άμμου. Το πράσινο καρό είναι υπέροχο για την κρεβατοκάμαρα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πράσινο καρό στην κρεβατοκάμαρα έρχεται από το υπνοδωμάτιο της υπέροχης Joni από το cote de texas. Όπως βλέπεται το πράσινο καρό δίνει ένα πολύ ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα σε αυτό το δωμάτιο. Δεν είναι υπέροχο αυτό το μακρόστενο μαξιλάρι;

Cote de Texas



Αντίστοιχα υπέροχο είναι το καρό στο χρώμα της άμμου. Το καρό στο χρώμα της άμμου ταιριάζει μοναδικά στα σαλόνια. Το Elle Decor φωτογράφισε το σπίτι του διακοσμητή Bilhuber, ο οποίος έχει ντύσει όλο το σαλόνι και την τραπεζαρία με καρό υφάσματα και ταπετσαρίες. Δεν είναι φανταστικό;



Elle Decor



Elle Decor

Αντίστοιχα υπέροχο  είναι και το κόκκινο καρό στο σαλόνι. Στην ακόλουθη φωτογραφία από το περιοδικό Veranda (Απρίλιος 2007), βλέπουμε ότι ενώ το βασικό χρώμα στο σαλόνι, ένα ουδέτερο υπόλευκο, προέρχεται από τον καναπέ και τους τοίχους, τον τόνο δίνουν οι υπέροχες καρό κόκκινες πολυθρόνες. Η οικοδέσποινα επαναλαμβάνει το χρώμα στο καπέλο του φωτιστικού, στην κορνίζα του καθρέφτη, στην κόκκινη ορτανσία στο τραπέζι, στο ποτ-πουρί και στα εξώφυλλα του περιοδικού.

Veranda, 2007

Καταπληκτική, τέλος, είναι και η λευκή country style κουζίνα με την κόκκινη ταπετσαρία.

Εσείς τι ωραίο έχετε φτιάξει κάτι χρησιμοποιώντας το κλασσικό εγγλέζικο καρό?

Αυτή η ανάρτηση είναι η δεύτερη στη σειρά ανάρτηση που αφορά την οικιακή οικονομία και πιο συγκεκριμένα την οικονομία στο supermarket. 

Το τελευταίο διάστημα, εν μέσω κρίσης, κάνουμε συνεχώς προσπάθειες να περιορίσουμε σημαντικά τα έξοδά μας στο supermarket εφαρμόζοντας μια σειρά από τακτικές:

•   Προϋπολογισμός: προσπαθούμε στην αρχή του μήνα να προσδιορίζουμε ποιο θα είναι το ακριβές ποσό που θα δαπανήσουμε στο supermarket και προσπαθούμε να μην το υπερβαίνουμε.

• Προγραμματισμός: προγραμματίζουμε τα ψώνια μας κάθε εβδομάδα ή 15 ημέρες και αποφεύγουμε τις συχνές βόλτες για να αγοράσουμε 1-2 πράγματα, καθώς έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να υποκύψουμε στον πειρασμό για σπατάλες και για περιττά έξοδα.
• Επιλογή supermarket ανάλογα με τις τιμές: προσπαθούmε να επιλέγουμε πολύ προσεκτικά σε πιο supermarket θα πάμε ή πηγαίνουμε σε διαφορετικά supermatket ανάλογα με τα προϊόντα που θέλουμε να αγοράσουμε.  Για παράδειγμα το Lidl έχει φθηνά ποτά και κρασιά, ενώ το Carrefour έχει φθηνά και καλά αλλαντικά κ.ο.κ.
• Προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας: τα τελευταία χρόνια αγοράζουμε όλο και πιο συχνά προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (private labels), δηλαδή προϊόντα ΑΒ Βασιλόπουλος, Carrefour κ.λ.π. Τις περισσότερες φορές τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας είναι αντίστοιχα καλής ποιότητας με τις γνωστές και ακριβές μάρκες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τα προϊόντα αυτά παράγονται από τις ίδιες εταιρείες και τα ίδια εργοστάσια που παράγουν και τα επώνυμα προϊόντα.
• Προσφορές: όταν μπαίνει προσφορά σε ένα από τα προϊόντα που καταναλώνουμε έτσι κι αλλιώς και το οποίο δεν λήγει (π.χ. χαρτικά, απορρυπαντικά, σαμπουάν κ.λ.π.) αγοράζουμε αποθέματα για τουλάχιστον 3 μήνες. Πάντα προσέχουμε, όμως, να μην παρασυρθούμε από μια προσφορά και να μην αγοράσουμε πράγματα τα οποία δεν θα αγοράζαμε διαφορετικά, γιατί τότε δεν κάνουμε οικονομία, απλά υποκύπτουμε στα τεχνάσματα των ειδικών του marketing. Επίσης, δεν παρασυρόμαστε αγοράζοντας πολύ μεγάλες ποσότητες από ένα προϊόν που είναι σε προσφορά γιατί σε γενικές γραμμές έχουμε προσέξει ότι όταν ένα προϊόν είναι σε προσφορά, συνήθως η προσφορά αυτή επαναλαμβάνεται σε 3-5 βδομάδες.
• Τιμή κιλού, τιμή μονάδας κλπ.: Τα supermarket υποχρεούνται να αναγράφουν, στην ταμπέλα της τιμής του προϊόντος και την τιμή του κιλού ή της όποιας μονάδας μέτρησης του προϊόντος.  Το στοιχείο αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε μια πιο ενημερωμένη αποφάση για όποια αγορά μας συμφέρει να κάνουμε, καθώς μπορούμε με άνεση να συγκρίνουμε την πραγματική διαφορά στην αξία του κάθε προϊόντος.  Για παράδειγμα, όταν έχουμε να αποφασίσουμε μεταξύ δύο απορρυπαντικών για το πλυντήριο, μπορούμε να διαλέξουμε εκείνο που έχει την χαμηλότερη τιμή κιλού όχι την χαμηλότερη τιμή στην συσκευασία.
• Μήνας αποχής: περίπου μια φορά τον χρόνο, για έναν ολόκληρο μήνα, δεν πηγαίνουμε καθόλου στο supermarket. Κατά τη διάρκεια εκείνου του μήνα προσπαθούμε να αδειάσουμε όλα τα ντουλάπια μας από τα τρόφιμα τα οποία δεν έχουμε καταναλώσει και έχουν ξεμείνει από καιρό. Όταν περνάει ο καιρός μπορεί να ξεχάσουμε τι έχουμε αγοράσει και όταν πια τα ξαναδούμε να έχουν πια λήξει.  Με την μέθοδο αυτή, όμως, υποχρεούμαστε να ψάξουμε τι έχουμε μέσα στα ντουλάπια μας και στην κατάψυξη και να τα καταναλώσουμε, το συντομότερο. Προφανώς, βέβαια θα χρειαστεί να ξοδέψουμε κάποια χρήματα για να αγοράσουμε γάλα, ψωμί και λαχανικά κλπ, αλλά όχι περισσότερο από 50 ευρώ.
• 1 € ανά άτομο ανά ημέρα: Μια φορά την εβδομάδα επιχειρούμε να τρώμε ένα φαγητό που δεν θα κοστίσει περισσότερο από ένα ευρώ ανά άτομο (όπως μακαρόνια, όσπρια κλπ.).
• Κουπόνια: Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο διαδεδομένα τα εκπτωτικά κουπόνια, τα οποία χρησιμοποιούμε, πάντα όταν τα βρούμε. Παρόλα αυτά, όμως, πάντα προσέχουμε να μην παρασυρόμαστε στην αγορά περιττών προϊόντων, και να τα χρησιμοποιούμε για προϊόντα τα οποία έτσι και αλλιώς θα αγοράζαμε.
• Αγοράζουμε μόνο ότι καταναλώνουμε και αποφεύγουμε περιττές αγορές

Αλήθεια, εσείς τι μεθόδους εφαρμόζεται για να περιορίσετε τα έξοδα στα supermarket;

Φέτος τον Ιανουάριο, γνωρίζοντας από τη μια ότι δεν ήθελα ρίξω αρκετά χρήματα στον κήπο και από την άλλη ότι δεν άντεχα να μην αποκτήσω καινούργια φυτά, πήρα την απόφαση να προσπαθήσω να δημιουργήσω 100 φυτά μόνη μου, με τις παραδοσιακές μεθόδους του πολλαπλασιασμού των φυτών, χωρίς να πληρώσω ούτε ένα εύρω για την αγορά νέων φυτών. Με αυτήν την πρώτη ανάρτηση θα σας περιγράψω όλη την προσπάθεια που έχω καταβάλει στην επίτευξη του στόχου μου και τις αποτυχίες μου.  

Η πρώτη μου απόπειρα αφορούσε μια σχετικά εύκολη αναπαραγωγή, εκείνη του βασιλικού. Είχαμε στον κήπο έναν υπέροχο χειμωνιάτικο βασιλικό, φυτεμένο στη γη, ο οποίος ξεπερνούσε το ένα μέτρο σε ύψος!!!  Ενώ κατάφερε να επιβιώσει έως τον Νοέμβρη, ήμουν σίγουρη ότι εάν τον άφηνα λίγο παραπάνω θα πέθαινε και για τον λόγο αυτόν αποφάσισα να προχωρήσω γρήγορα στην παραγωγή νέων βασιλικών.

Δοκίμασα, λοιπόν, δύο τρόπους για την αναπαραγωγή του βασιλικού και οι δύο εκ των οποίων ήταν επιτυχημένοι. Ο πρώτος τρόπος ήταν ο εξής: πήρα ένα ωραίο και υγιές κλωναράκι του και το έβαλα μέσα σε ένα ποτήρι με νερό έως ότου βγάλει ριζούλες στο κάτω μέρος του. Συνήθως αρκούν μια - δύο βδομάδες για αυτήν τη διαδικασία. Μόλις το κλωναράκι έβγαλε τις ρίζες του, το φυτέψα στο καινούργιο το γλαστράκι και είχα μόλις αποκτήσει ένα καινούργιο φυτό.

Ο δεύτερος τρόπος είναι ακόμη πιο απλός.  Παραδόξως, και αυτος πέτυχε.  Πήρα ένα κλωναράκι του βασιλικού και το φύτεψα απευθείας σε ένα μικρό γλαστράκι με φυτόχωμα, ενώ φροντίσα να έχει πάντα υγρασία το χώμα, καθώς ο βασιλικός είναι πολύ απαιτητικός στο νερό.  Ιδού το καινούργιο γλαστράκι μου:

Το δεύτερο φυτό το οποίο επιχείρησα να πολλαπλασιάσω ήταν ο κισσός. Δοκίμασα δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος τρόπος ήταν ο εξής: αν παρατηρήσετε προσεκτικά τον κισσό διαπιστώνεται ότι βγάζει κάποια μικρά πατουσάκια σαν ριζούλες.

Ο πιο εύκολος τρόπος για την αναπαραγωγή του φυτού είναι να επιλέξετε ένα ωραίο και υγιές κλωνάρι του φυτού σας και το φυτέψετε χωρίς, όμως να το αποσπάσετε από το κυρίως φυτό.  Τον κισσό τον φύτεψα με τέτοιον τρόπο ώστε τα πατουσάκια που είχε το κλωνάρι να είναι μέσα στο γλαστράκι, καθώς από εκεί θα έβγαιναν οι καινούργιες ρίζες. Στην ακόλουθη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τον τρόπο, που εφάρμοσα. 

Μετά από δύο τρεις βδομάδες έκοψα φυτό μου από το κυρίως φυτό και μόλις είχα αποκτήσει έναν καινούργιο κισσό....

Ο δεύτερος τρόπος ήταν αντίστοιχος με εκείνον του βασιλικού. Ξερίζα ένα κλωνάρι με ρίζα, όπως στην παραπάνω φωτογραφία και το φύτεψα κατευθείαν στο γλαστράκι. Μετά από μερικές βδομάδες το γλαστράκι ήταν έτοιμο να το μεταφυτέψω.

Σύνολο: 2 βασιλικοί και 2 κισσοί = 4 καινούργια φυτά

Υ.Γ. Είναι χρήσιμο να κρατάτε πάντα τα παλιά γλαστράκια που σας απομένουν από τη μεταφύτευση φυτών, για τη δημιουργία καινούργιων φυτών.